Een paar dagen geleden ben ik benadert door Metro Nieuws. Hiervoor heb ik een interview gegeven, en door die interview ben ik aan het denken gezet.

Mijn leven is echt beïnvloed door mijn Angststoornis en PTSS. En daarom vind ik dat je dit ook echt een Handicap kunt noemen, ondanks het zo niet wordt gezien door de meeste mensen.

Het plannen

Zelf moet ik alles plannen, ik kan niks zonder van tevoren nagedacht te hebben waar ik weg kan etc. Ik kan niet zomaar de deur uitlopen en zeggen: oh vandaag ga ik daar en daar heen. Nee helaas, voor mij is iets leuks doen met bijvoorbeeld mijn vriendinnen er niet zomaar in. Zelfs als ik het graag wil.

Ik ga nooit alleen naar buiten

Gelukkig gaat het iets beter met mij op dit moment. Maar ik doe nog steeds geen dingen alleen, altijd met mijn ouders of mijn vriend. Alleen met de mensen die ik vertrouw dus. Zelfs dan krijg ik altijd paniekaanvallen, groot of klein (dat ik het zelf nog kan onderdrukken).

Beperkingen

Omdat ik altijd met een bepaalde persoon naar buiten ga, en zelfs dan last heb van de aanvallen. Voel ik mezelf nogal beperkt. Ik wil me totaal niet aanstellen, ik wil zelfs niet opvallen op straat. Ik voel me niet speciaal, nee totaal niet.

Maar ik vind wel dat hiervoor zeker meer aandacht mag komen. Ook omdat wij niet opvallen, wij die last hebben van een angststoornis. Wij die dagelijks thuiszitten, er moet hulp komen. Ook voor de mensen die geen hulp durven te zoeken. Het is echt niet gek dat je hulp zoekt.

Geestelijk

Mentaal ben ik continu bezig met mijn beperking. Wat ga ik morgen doen? (*Nee, ik ga echt niet alleen daar en daar heen.) Je bent mentaal continu bezig, en je maalt en maalt over de dingen die je dwars zitten. Het kan zelfs zo erg zijn dat je er nachts van wakker ligt, en overdag er gebroken van bent.

Je ziet het niet

De meeste mensen die ik tegenkom begrijpen het totaal niet dat ik me zo laat leiden door mijn angsten. Je ziet het niet, dus je zal er dan wel niet last van hebben. De meeste mensen kunnen je zelfs aansteller noemen. Dat doet pijn, óók omdat je heel moeilijk je situatie aan die persoon uit kunt leggen.

Vertel maar die persoon dat het voelt alsof je flauwvalt maar dat voel je dan minstens 30 minuten, het sloopt je en beperkt je in de dingen die je wilt bereiken.

Waarom er meer aandacht voor moet komen

Zelf vind ik dat voor de mensen die last hebben van een Stoornis of PTSS meer aandacht mogen krijgen, je bent namelijk niet alleen. En ik vind het goed dat o.a. Lady Gaga hier ook meer aandacht voor vraagt.